PO KRÓTKIEJ PRZERWIE

Hejo~!

Chciałabym Was poinformować, że zaczęłam pisać Baekyeol i za niedługo pojawi on się na blogu. ^^

Czekajcie cierpliwie. :3 

Teraz pytanko... Chcielibyście przeczytać opowiadanie z udziałem Hunhana, Baekyeola i odrobinką Baekhana? Nie uważacie, że byłoby ciekawie i zabawnie? ^o^ 

Zapowiedź: 

Sehun wszedł do salonu, spostrzegł Baekhyuna i Luhana na sofie. Lulu miał ułożoną głowę na kolanach młodszego, natomiast drugi głaskał blondyna. 

Mam być zazdrosny?- Zapytał zdezorientowany Sehun Chanyeola, który obserwował dwójkę z tylu już od pewnego czasu ze skwaszoną miną.

Co o tym myślicie? ^__^

MOJE BIEDACTWO 1/?

Para: Xiumin/Chen

Przepraszam za wszystkie błędy.

MIŁEGO CZYTANIA:

Mimo, że było lato i 33 stopnie Xiumin był chory. Nie wiadomo skąd złapał przeziębienie. Chłopak był dość mocno chory, już drugi tydzień leżał w łóżku. Gorączka nie spadała mu już od 3 dni, nie mógł chodzić, mówić... Ledwo żył. Na szczęście nie był sam, opiekował się nim Chen. Byli ze sobą bardzo blisko, byli prawdziwymi, ufającymi sobie przyjaciółmi . Jednak Jongdae czuł coś więcej, ale nie chciał nikomu tego wyznawać, wstydził się. Niektórzy mogliby go wyśmiać, że zakochał się w chłopaku. Niestety chłopak był wrażliwy i nieśmiały, zwracał uwagę na to co myślą inni, nie chciał się wyróżniać. Przede wszystkim bał się reakcji Xiumina, nie wiedział czy on toleruje ‘taką miłość’. Uwielbiał z nim przebywać i opiekować się.

Teraz, gdy Xiu leżał praktycznie nieprzytomny w łóżku, Chen siedział nad nim. Opiekował się nim od początku tej cholernej choroby; przynosił posiłki, napoje, leki, pomagał wstawać starszemu z łóżka, cały czas czuwał nad nim. Minseok cieszył się niesamowicie z tego, że przyjaciel się nim zajmował,gdy inni korzystali z wolnego czasu i pory roku jaka teraz była.

-Xiu idę zaparzyć Ci herbaty.- Powiedział siedząc obok leżącego chłopaka Chen.

-D-dobrze.-Odpowiedział cicho zachrypnięty Xiumin.

Po 10 minutach Chen wrócił z kubkami gorącej herbaty z cytryną.

-Proszę.-Powiedział młodszy, podając naczynie chłopakowi. Koreańczyk wziął kilka łyków i odłożył kubek. Czuł się już trochę lepiej, gorączka spadła. Mogli już sobie trochę pogawędzić.

-Wiesz... Dziękuje Ci. Niewiem co bym bez ciebie zrobił.-Rzekł słodko starszy.

-Minnie nie masz za co dziękować, dla mnie to sama przyjemność.- Odpowiedział z uśmiechem
Jongdae.

-Oczywiście, że mam ! J-j bym sobie nie poradził, wiesz jaki jestem.-Powiedział smętnie.

-Xiu... Przestań się ze mną spierać, ja już coś powiedziałem, nie zamierzam się z Tobą kłócić, a teraz idź spać, musisz jeszcze odpoczywać.-Odrzekł młodszy kierując się w stronę drzwi.

-Ahh... No dobrze.-Odpowiedział lekko oburzony Xiumin.

-Dobranoc.-Powiedział jeszcze Chen.

~ Będę teraz mieć sporo czasu na pisanie, więc może jakieś szczególne zamówienia? Baekyeol? Taoris? Xiuchen? Sulay? Kaisoo? Może znów Hunhan? XD Macie jakieś pomysły co do fików? Jeśli tak to piszcie śmiało! ^^ ~

TAK BĘDZIE LEPIEJ

Para: Sehun/Luhan

Przepraszam za wszystkie błędy.

MIŁEGO CZYTANIA:

Był wieczór wszyscy członkowie EXO poza Kaiem i Sehunem siedzieli w dormsie. Chłopaków nie było, ponieważ jak co czwartek wybierali się razem na trening.  Nikt nie miał nic przeciwko. Każdy był czymś zajęty:  Suho, D.O, Baekhyun, Chanyeol, Chen i Tao oglądali już od godziny jakąś komedię, Kris i Xiumin przyrządzali kolację ,a Luhan i Lay rozmawiali o czymś.  

Około  godziny 19 chłopaki wrócili, przywitali się z resztą . Kai poszedł do salonu i przyłączył się do wspólnego oglądania, natomiast Sehun wybrał się pokoju, który dzielił z Luhanem. Spodziewał się, że zastanie chłopaka w środku, ale się mylił. Zdziwiony zauważył, że w pomieszczeniu zrobiło się jakoś tak... pusto. Zniknęły rzeczy Chińczyka, a zamiast nich na podłodze znajdowały się 4 ogromne pudła, a w nich ciuchy, książki, kosmetyki i mnóstwo innych przedmiotów, dopiero po chwili maknae zorientował się, że to wszystko należało do Suho! Westchnął, nie wiedział o co chodzi.  Zauważył, że na biurku leży koperta, podszedł, otworzył i zaczął czytać:

Sehunnie...

Zapewne zauważyłeś, że moich rzeczy już nie ma.  Postanowiłem, że lepiej będzie jak zamienię się z Suho. Od teraz ja będę dzielił pokój z Layem, a ty z liderem. Dlaczego tak zrobiłem? Otóż uważam, że nasz związek nie ma sensu. To już nie jest to co było na początku, zmieniłeś się, oddaliłeś ode mnie,  nie zwracasz na mnie uwagi, nie jesteś już czuły.  Może jeszcze nie spostrzegłeś, ale my już nie potrafimy się dogadać, nie umiemy szczerze porozmawiać. Często przez Ciebie płakałem i cierpiałem...

Czasem nie traktowałeś sytuacji, ani mnie poważnie lecz zdarzało Ci się także, że byłeś zbyt poważny.  Mamy inne poglądy. Jednak wiek ma coś do rzeczy, w naszym przypadku nie można powiedzieć, że wiek to tylko liczba. Jestem dla Ciebie za stary i tyle. Nie potrafisz już mnie uszczęśliwić, nie potrafisz okazać uczucia jakim mnie darzysz, nie potrafisz już być wobec mnie czuły, romantyczny i miły. Masz wszystko gdzieś, a ja nie chcę Ci w niczym zawadzać. Nie chcę być traktowany jak powietrze ! Za długo to znoszę.  Przepraszam, ale to koniec... Wybacz mi. Chcę byśmy nadal byli przyjaciółmi, ale niestety nic poza tym.

~*~

Dziękuje i przepraszam za wszystko, Luhan.

Kiedy Sehun to przeczytał ręce poczęły mu drżeć, usiadł na łóżko, a łzy spływały mu po policzkach. Dopiero teraz uświadomił sobie, że to w jaki sposób traktował Luhana był bolesny. Żałował bardzo...

~Pojawiła się już ankieta dotycząca tego czy lubicie czytać opowiadania (YAOI) o ciąży, ale chciałabym jeszcze zapytać się Was o to w tym poście. No więc mam pomysł na tego typu fanfik i chciałabym wiedzieć czy chcielibyście przeczytać coś takiego. Opowiadanie byłoby poświęcone Hunhan ^^. Proszę napiszcie co o tym sądzicie.~

NIE MARTW SIĘ

Para: Xiumin/Luhan

Przepraszam za wszystkie błędy.

MIŁEGO CZYTANIA:

Był słoneczny i upalny poranek. Chłopaki dopiero wstali. Xiumin obudził Luhana delikatnym pocałunkiem.

- Wstawaj śpiąca królewno.- Cichym głosem mówił do chłopaka głaszcząc go przy tym dłonią.

- Dobrze mi się dzisiaj z Tobą spało. Tej nocy nie zapomnę nigdy.- Seksownym głosem oznajmił Lulu.

- Mi również. Spisałeś się na medal- odpowiedział Xiu.

Do sypialni, w której leżała para wszedł Lay.

- Wstawajcie! Śniadanie na stole.- Oznajmił tancerz.

Chłopcy ogarnęli się po czym trzymając się za ręce poszli do kuchni. Śniadanie wyglądało przepysznie, a przygotował je Chen wraz z Tao. Wszyscy zasiedli do stołu.

- Zza ściany było słychać, że dobrze bawiliście się dziś w nocy. - Z żartem powiedział Kris.

- Aż tak było słychać? - spytał zaczerwieniony Luhan.

Wszyscy zaczęli się śmiać. Blondyn uważał swojego chłopaka za najcudowniejszego na świecie. Co chwila mówił mu jak bardzo go kocha. Bał się jednak, że niedługo może znudzić się Xiuminowi.

Było już południe. Lay leżał w swojej sypialni i słuchał muzyki, Kris i Tao oglądali jakąś komedie, a Chen czytał podręcznik do chińskiego. Luhan i Xiumin siedzieli wtuleni w siebie na kanapie. Na twarzy młodszego było widać zmartwienie.

- Czym się martwisz, kochanie? - zapytał z lekka przerażony Koreańczyk.

- Eeee... Nieważne. To takie głupoty. - odpowiedział poddenerwowany Luhan.

- Na pewno nie głupoty, skoro się nimi martwisz.Wiesz, że mi możesz powiedzieć wszystko.- Bez chwili zastanowienia oznajmił starszy .

- No bo ja się boje, że ja... -Nie dokańczając powiedział młodszy.- Na jego twarzy pojawiła się łza.

- Eeej Kochanie! Nie płacz... Czego się boisz? - Z przerażeniem zapytał Xiu.

- Że ja ci się ... Znudzę.- Niepewnie, ze łzami w oczach powiedział Luhan- Wstał i pobiegł do swojej sypialni.

Xiumin pobiegł za nim. Otworzył drzwi do jego sypialni i ujrzał jak leży na łóżku i mocno szlocha. Bez zastanowienia położył się koło niego , dwoma palcami uniósł jego podbródek i musnął delikatnie wargi młodszego.

- Co ci przyszło do głowy? Ty mi się znudzić? Nigdy!- Spojrzał w oczy Luhanowi.- Nigdy. Rozumiesz? Nigdy! Kocham Cię tak mocno, że już bardziej nie można i zawsze tak będzie. Jesteś najlepszym co mnie w życiu spotkało.

- Naprawdę? Ja ciebie też strasznie kocham i dlatego tak bardzo się bałem, że mogę wydawać ci się już nieatrakcyjny.

Po tych słowach Xiumin złapał Lulu za rękę i wyszli z pokoju.

- Zabiorę Cię na lody.- Powiedział starszy.- Tak na poprawienie humoru.

Ubrali się, powiedzieli reszcie zespołu, że ich trochę nie będzie i żeby nie czekali z obiadem.

Poszli do lodziarni, do której często przychodzili. Zamówili czekoladowe lody i usiedli przy stoliku.

- Ubrudziłeś się troszkę, skarbie. - Z czułością oznajmił Xiu.- Daj pomogę Ci.- Delikatnie zlizał młodszemu, językiem pozostałości po lodzie z wargi po czym delikatnie pocałował w usta.

- A to za co? - zapytał Chińczyk.

- Za to , że jesteś.- Z uśmiechem na twarzy wyszeptał Xiumin.

Wyszli z lodziarni i poszli w stronę parku. Było bardzo gorąco, więc dla ochłody wskoczyli do fontanny i zaczęli się chlapać. Nic ich wtedy nie obchodziło. Liczyli się tylko oni.

Po kąpieli, poszli na polane, na której nie było nikogo, położyli się na trawie i wtulili w siebie.

- Kocham Cię.- Cichym , lecz pewnym głosem powiedział Xiu.

- Ja Ciebie też.- Odpowiedział Luhan.

Wrócili do domu, przebrali się i poszli do łóżka. Zasnęli przytuleni do siebie. Luhan zrozumiał, że jego ukochany zawsze będzie go kochał.

NASZ KONIEC

Para: Luhan/Sehun

Typ: Angst

Przepraszam za wszystkie błędy, miłego czytania ^^.

Dzisiaj wieczorem miał odbyć się koncert Super Junior, więc EXO wybrali się by wesprzeć swoich starszych kolegów. Sehun, Kai i Luhan zostali, nie za bardzo chciało im się wychodzić. Kiedy zostali sami, Chińczyk postanowił wybrać się do sklepu po piwo, no bo co mieli robić. Musieli  jakoś skorzystać  z okazji  nieobecności menadżera. Reszta oczywiście nie zaprzeczyła, dawno nic nie pili. Kiedy Luhan wrócił, wydało mu się jakoś tak dziwnie... Było nadzwyczaj cicho. Zaczął szukać  dwójki przyjaciół. Był już wszędzie poza sypialnią Kyungsoo i Kaia, gdy się już do niej zbliżył zobaczył, że drzwi były uchylone, więc chłopak z łatwością mógł podglądnąć co dzieje się w środku. Zbliżył się do szpary, a kiedy ujrzał co się tam dzieje, serce mu stanęło, przestał oddychać i z trudem udało mu się poruszyć, a kiedy w końcu odzyskał czucie, pobiegł ze łzami w oczach do swojej sypialni i rzucił się na łóżko. Nie mógł uwierzyć w to co ujrzał dosłownie minutę temu. Jego chłopak obściskujący się z Kaiem ! Oboje bez koszulek ! Sehun go ... zdradzał. Wcześniej zauważył już jakieś dziwne sytuacje dotyczące tej dwójki, ale nie zwracał na nie najmniejszej uwagi, ponieważ był pewny, że maknae go kocha, ale jednak tak nie było i już nie jest. Zrozpaczony leżał i drżał cały. Nie mógł uwierzyć. Po chwili poczuł znajome ręce obejmujące go od tyłu.
-Luhan czemu ty płaczesz, co się dzieje?-Spytał ubrany już Sehun.
-Zostaw mnie !-Krzyknął rozżalony jasnowłosy po czym młodszy się bardzo zdziwił.
-Lulu o co Ci chodzi?-Sehun położył się obok, aby uspokoić chłopaka. Drugi widząc to, zepchnął gwałtownie go z łóżka.
-O co Ci do cholery chodzi ?!-Spytał po raz kolejny oburzony Koreańczyk masujący głowę po bolesnym upadku na podłogę. Luhan próbował wybiec z pokoju, ale ręka wyższego go zatrzymała.
-Puszczaj mnie !-Krzyknął rozhisteryzowany i wyrwał się z uścisku.
-Luhan! O co ci chodzi ?!
-Jeszcze się pytasz?! Jak mogłeś mi zrobić coś takiego ?! Jak mogłeś mnie zdradzić ?! Nienawidzę Cię ! To koniec  Sehun...-Ostatnią część zdania powiedział już spokojnie i spojrzał zapłakany prosto w oczy bruneta po czym szybko wybiegł.

Biegł zapłakany przez ciemną ulicę, gdy już nie miał siły opadł na podłoże i zaczął głośno płakać. Myślał tylko jak tak ważna dla niego osoba mogła zrobić mu coś takiego.  Szybko podniósł się i począł biec dalej, przewrócił się kilka razy, przez co narobił sobie dość poważnych ran, ale nie obchodziło go to. Miał już wszystko gdzieś, miał ... już wszystkiego dość.  Strumyczek krwi lał się z jego głowy, ale on nie zwracał na to najmniejszej uwagi.
Sehun świadom tego co zrobił myślał czy iść szukać chłopaka i mu wszystko spróbować wytłumaczyć czy zostawić i jeszcze bardziej go nie denerwować. Postanowił, że poczeka aż Luhan ochłonie i wróci do dormsu.

Chińczyk stał na barierce dość wysokiego mostu, trzymając się słupka. Wciąż płakał, drżał, a jego serce biło szybko.  Nie chciał już oglądać twarzy Sehuna, Kaia i nikogo. Miał już wszystkiego serdecznie dość, czuł się niepotrzebny i odrzucony, nie chciał nikomu zawadzać. Puścił się słupka, zachwiał i rzucił się w przód, lecąc krzyknął jeszcze płacząc:
-Sehun kocham Cię !!!


Po dwóch dniach szukania wiadome już było co stało się z Luhanem... Popełnił samobójstwo. Jego ciało zostało znalezione w wodzie.  Nikt nie doszedł jeszcze do tego czemu młody Chińczyk był poobijany i miał lekko pękniętą czaszkę. To było po prostu spowodowane upadkami. Sehun nie mógł uwierzyć, że chłopaka, z którym był tak blisko nie było już wśród nich. Nie mógł się pozbierać... Wiedział, że to była jego wina. Żałował, że go zdradził i, że po nieco głośnej rozmowie nie pobiegł za nim, gdyby to zrobił na pewno tak to by się nie skończyło.

Minęły 2 tygodnie od śmierci Luhana. Maknae na początku histeryzował, nikt nie był w stanie go uspokoić, ale po dłuższym czasie Sehun załamał się psychicznie, było z nim coraz gorzej. Nie jadł, nie pił, z nikim nie rozmawiał, tylko leżał nieruchomy w swoim łóżku. Minimum 3 razy w ciągu tygodnia lądował w szpitalu pod kroplówką. To powoli stawało się rutyną, lekarze zaczęli się martwić, ale nie kazali zostawać mu dłużej w szpitalu, ponieważ wiedzieli, że w tym miejscu chłopak szybciej zwariuje.  


Już minął miesiąc od tragicznego zdarzenia. Sehun leżał w szpitalu, to już nie była godzinna wizyta, teraz znajdował się tu już od tygodnia.  Dalej z nikim nie rozmawiał, dalej nic nie jadł ani nie pił, tylko kroplówka trzymała go przy życiu. Był cały siny, pomyślał, że już nie ma dla kogo żyć. Odłączył kroplówkę i w końcu po miesiącu powiedział po cichu:
-Lulu...Kocham Cię... –To powiedziawszy zamknął oczy i już się nie obudził.

HERBATKA

Para: Suho/D.O

Ostrzeżenia: -

Przepraszam za wszystkie błędy.

MIŁEGO CZYTANIA:

Była sobota, EXO postanowiło wyjść na miasto i się zabawić, nudzili się już. Jednak Suho i D.O byli zmęczeni i zostali w dormsie. Dochodziła 20, a na dworze było -16 stopni. Lider leżał na kanapie znudzony, a Kyungsoo jadł kanapkę w kuchni. Suho wstał, poszedł do kuchni i usiadł przy stole obok chłopaka.

-Ej… Może pójdziemy się przejść?- spytał Suho patrząc z uśmiechem na młodszego, który właśnie skończył jeść.

-Hmm… Czemu nie, z chęcią się z Tobą wybiorę.-Odpowiedział D.O wstając od stołu.

Po chwili szli już dróżką prowadzącą do śnieżnobiałgo lasu. Było pięknie, jak w bajce. Choinki obsypane białym puszkiem i sopelki zwisające z gałęzi. Jedynym minusem była temperatura, było bardzo zimno, ale cóż… Była zima.

-Z-zimno m-mi.-Powiedział, pocierając ręce Kyungsoo. Wtedy Suho złapał go za rękę.

-A teraz troszeczkę cieplej ?- Rzekł uśmiechając się słodko.

-Tak…Dziękuje.-Odpowiedział zawstydzony. D.O był zakochany w starszym. Jak go widział cały się rumienił, a jego ciało drżało, kiedy go dotykał, serce zawsze biło mu szybciej. Teraz, gdy razem szli, trzymając się za ręce młodszy myślał, że zwariuje. Był tylko ciekaw czy drugi chłopak nie widzi co się z nim dzieje.

-Chyba nadal jest ci zimno… Cały się telepiesz i masz rumieńce.-Powiedział Suho.

-N-nie, nic mi nie jest.

-Przecież widzę, choć wracajmy już bo jeszcze się przeziębisz.-Rzekł lider, nadal trzymając rękę chłopaka.

Wrócili, rozebrali się z ubrań wierzchnich  i usiedli razem na kanapie.

-Zrobię Ci herbatę, a ty się połóż.-Powiedział, przykrywając młodszego kocem i poszedł do kuchni zaparzyć napój.

-A-ale nic mi nie jest, nie musisz nic robić.

-Może ja chcę się o Ciebie zatroszczyć i dopilnować by mój przyjaciel się nie rozchorował.-Odpowiedział słodko starszy. Kyungsoo się już nie odezwał po prostu był tak uszczęśliwiony słowami chłopaka, że nie potrafił wydobyć z siebie ani słowa. Po chwili dostał herbatę.

-Proszę, pij.-Powiedział Suho i podał kubek brunetowi, napił się trochę i odłożył naczynie.

-Dziękuje Ci.-Odezwał się i spuścił głowę w dół.

-Za co?-Spytał zdziwiony lider.

-Za to, że się mną zajmujesz, choć nie musisz.

-Już Ci powiedziałem, to sama przyjemność.-Odpowiedział z uśmiechem.

-Tak, wiem, ale nie chcę Ci zawracać głowy.-Wstał, wziął kubek z herbatą i chciał iść do kuchni wstawić go do zmywarki, ale starszy mu na to nie pozwolił.

-Kyungsoo! Ty mi nie zawracasz głowy, robię to z czystej przyjemności! Chcę się Tobą opiekować ! Zależy mi na To…-Tu urwał i zorientował się co mówi.

-T-to z-znaczy… Po p-prostu… Dobra nie ważne ! Daj ten kubek, ja go odłożę. a ty wracaj do łóżka…-Powiedział lekko skompromitowany Suho.  Powiedział za dużo… Nie chciał by D.O dowiedział się jakim uczuciem go darzy, nie chciał by młodszy go wyśmiał.

- Suho… Czy Ty…?- Spytał zdziwiony brunet. Bardzo się cieszył, że prawdopodobnie chłopak odwzajemnia jego uczucie. Lider odłożył kubek, podszedł do młodszego i złapał go za podbródek.

-Co jeśli tak?-Spytał cicho starszy, patrząc mu prosto w oczy.

-Ja czuję to samo co Ty…-Odpowiedział nieśmiało Kyungsoo i odwrócił wzrok.  Suho był zdziwiony. Nie wiedział, że jego marzenie może się spełnić.

-Naprawdę?-Powiedział cicho lider, przybliżając się do chłopaka.

-T-tak … Chciałem Ci to powiedzieć, ale nie potrafiłem…Przepraszam-Odpowiedział D.O.

-Kyungsoo… Nie masz za co przepraszać, bardzo się cieszę z tego powodu.-Przybliżył się jeszcze bardziej do chłopaka, objął go w pasie, na ten gest młodszy oplótł ręce wokół szyi ciemnowłosego.

-Kocham Cię.-wyszeptał słodko Suho i pocałował czule drugiego. Kyungsoo oddał pocałunek i jeszcze bardziej zbliżył się do chłopaka, tak, że dosłownie byli do siebie ‘przyklejeni’. Długo na to czekali. Całowali się coraz namiętniej, aż w końcu oderwali swoje usta by zaczerpnąć trochę powietrza. D.O spojrzał w oczy swojego hyunga i znów go pocałował. Tym razem pocałunek był głębszy z większym uczuciem. Niższy opierał się już o ścianę. Suho przygryzł wargę młodszego na co ten tylko odpowiedział cichym jękiem. Oderwali się na chwilkę od siebie tylko dlatego, że Kyungsoo chciał coś powiedzieć.

-Ja Ciebie też kocham.-Pogłaskał po policzku chłopaka i znów zaczęli się całować czule, a zarazem namiętnie. Wiedzieli, że teraz są dla siebie i, że nikt ich nie rozdzieli. Ich uczucie wobec siebie z dnia na dzień rosło. Bardzo się kochali.

WYZNANIE 3/3

Pary: Sehun/Luhan,  Chanyeol/Baekhyun

Ostrzeżenia: -

Jeśli czytacie to komentujcie ^^ .

Przepraszam za wszystkie błędy.

MIŁEGO CZYTANIA:

Sehun szukał i szukał i nie mógł nigdzie znaleźć swojego chłopaka.  Był wszędzie poza parkiem. Kiedy przypomniał sobie o tym miejscu szedł, a nawet biegł w stronę gdzie się znajdował. Wbiegł w głąb parku, szukał wszędzie, gdy już zrezygnowany spowolnił krok nagle ujrzał postać ze schowaną głową w dłoniach, siedzącą, pod drzewem nad małym stawem,  zorientował się, że był to… LUHAN ! Przybiegł do drżącego z zimna chłopaka.

-Luhan ! Luhan ! Jesteś ! Wiesz jak się martwiłem ?! Szukałem Cię ze 3 godziny !- Sehun krzyczał, był oburzony, a zarazem szczęśliwy, że znalazł chłopaka. Luhan siedział cicho, nic nie mówił, patrzył w dal, nie zwracając uwagi na stojącego nad nim Sehuna. Młodszy widząc, że Chińczyk cały się trząsł, ściągnął swoją kurtkę, zarzucił na siedzącego i usiadł koło niego.

-Chodź stąd… Siedzisz tu już bardzo długo, na pewno się przeziębisz, chodź… – Powiedział Sehun patrząc na nieruchomego chłopaka.

-Lulu… Przepraszam… Powinienem ją odepchnąć, a nie odwzajemniać jej uścisk i powinienem… Od razu Cię przedstawić, a nie czekać aż ona skończy gadać. Przepraszam.- Rzekł młodszy i usiadł naprzeciwko Luhana. Chłopak gwałtownie odwrócił wzrok i  teraz patrzył w bok.  Sehunowi było przykro, bał się, że chłopak długo nie będzie się do niego odzywał, ale w sumie… Nie dziwił się.

-Proszę Cię. Luhan. Odezwij się. Proszę.

-Sehun… Nie chcę z Tobą gadać.- Powiedział w końcu zachrypnięty chłopak, nadal nie patrząc na młodszego.

-Lulu… Proszę, nie złość się. Nie kocham jej już. Byłem z nią, ale nie zamierzam do niej wracać. Mam już kogoś…-Powiedział Sehun, łapiąc starszego za podbródek.

-Teraz chodźmy już… Jest strasznie zimno, a ty tu siedzisz już bardzo długo, nie chcę żebyś leżał chory w łóżku.

-Nie chcę iść, idź sobie sam i mnie zostaw. Sehun przybliżył się do Luhana, złapał jego rękę.

-Proszę Cię przestań się gniewać, ja kocham tylko Ciebie, nie musisz być zazdrosny.-Powiedział Sehun kucając naprzeciw starszego. Luhan nareszcie spojrzał w oczy Hunniego. Maknae widząc to, przybliżył się do chłopaka i pocałował go lekko.

-Chodźmy już, w końcu.-Powiedział i pomógł wstać Luhanowi. Szli praktycznie nie odzywając się do siebie, Sehun obejmował chłopaka, ale starszy nic sobie z tego nie robił. Zauważył, że nadal ma kurtkę Koreańczyka. Szybko ją zdjął i oddał.

-Nie, nie oddawaj. Mi nie jest zimno, a ty na pewno bardzo zmarzłeś.- Powiedział uśmiechając się.

-J-ja nie chcę żeby było Ci zimno.-Odpowiedział nieśmiało Luhan.

-No to w takim razie…-Powiedział Sehun, łapiąc rękę chłopaka.  Żeby było mu chociaż cieplej w dłonie. Drugi nie zaprotestował. Szli dalej. W końcu dotarli do dormsu, weszli.

-Luuuuuuuuuuhan ! Gdzieś Ty był ?! Cały jesteś ??? Nic Ci się nie stało?- Spytał bardzo zdenerwowany i zmartwiony Suho, przytulając blondyna.

-Nie, nic mi nie jest. S-Suho co ty tu w ogóle robisz?-Spytał dość zdziwiony.

-Ahh… Przyjechałem wcześniej, nieważne. Lulu na pewno wszystko ok?

-Taaak.-Odpowiedział uśmiechając się.

-Dobra, dobra. Luhan się znalazł, a teraz dajcie mu odpocząć.-Powiedział Sehun łapiąc Chińczyka i ciągnąc do ich sypialni.

-Lulu połóż się, zmarzłeś, musisz odpocząć, a poza tym jesteś cały zimny i dalej się trzęsiesz. Wtedy blondyn podszedł do młodszego i przytulił się do niego. Sehun gwałtownie odwrócił się w stronę chłopaka i mocno objął. Cieszył się, że Luhanowi  już przeszło.  Niższy jeszcze bardziej wtulił się do maknae.

-Dziękuje, że się o mnie troszczysz.-Powiedział słodko jasnowłosy.

-Lulu… Nie masz za co ! Kocham Cię !-Odpowiedział Sehun całując niższego w czoło.  Starszy się tylko uśmiechnął.

-Ja Ciebie też Hunnie.  Powiedział i położył się do łóżka. Brunet chciał odejść, żeby chłopak mógł spokojnie odpocząć, ale Luhan pociągnął go tak, że teraz leżał na nim.

-Proszę… Śpij ze mną.-Powiedział nieśmiało Lulu. Sehun zszedł z chłopaka, położył się obok i  przytulił się do niego.

-Dobrze… Nie kładłem się bo myślałem, że nie chcesz dzisiaj ze mną spać.-Powiedział smutno brunet.

-Sehunnie ja zawsze będę chciał z Tobą spać.-Rzekł starszy opierając się rękoma o klatkę piersiową młodszego.  Drugi nic nie odpowiedział tylko, przewrócił blondyna tak, że był teraz pod nim. Zbliżył się do niego bardziej i pocałował mocno, Luhan oddał się pocałunkowi. Potem zasnęli wtuleni w siebie.

Święta się skończyły, dzisiaj każdy miał wracać. Dochodziła 12, Luhan jadł śniadanie, Sehun siedział jeszcze w łazience, Lay i Suho grali w jakąś nudną grę planszową, a Chanyeol i Baekhyun leżeli jeszcze w łóżku.

-Chanyeol… Wiesz często to już powtarzam, ale chcę to mówić cały czas. Kocham Cię.-Wyznał Baekhyun.

-Wiem, wiem. Ja Ciebie też kocham i możesz mi to mówić cały czas, nigdy mi się to nie znudzi.-Powiedział raper i pocałował chłopaka w czoło.

Po południu przyjechał już Kris, Kyungsoo i Chen. Wieczorem przybył Kai, Tao i Xiumin.

Wszyscy zaczęli opowiadać jak to u nich było na świętach, Sehun i Luhan nie mieli ochoty wysłuchiwać  nudnych historyjek przyjaciół więc wybrali się na spacer. Luhan był już wesoły, Sehun także. Żaden nie wspominał już  o wczorajszej sytuacji. Szli przez śnieżnobiałą ścieżkę prowadzącą do lasu.

-Jejku jak tu pięknie.-Powiedział zachwycając się blondyn.

-Masz rację. Dawno takiej zimy nie było.-Odpowiedział Sehun. Podążali dalej, trzymając się za ręce.

-Lulu… Nie było okazji dać Ci to wcześniej, więc daje teraz, gdy jesteśmy sami.  Wyjął z kieszeni pudełeczko i podał starszemu. Chińczyk był zdziwiony.

-Sehunnie ja nic nie mam dla Ciebie, przepraszam.-Powiedział starszy, przyjmując pudełeczko. Otworzył je i zobaczył, srebrną bransoletkę z koralikiem na, którym pisało: Sehun  . Był zachwycony.

- Podoba Ci się? Mam taką samą, tylko, że na mojej jest Twoje imię.-Powiedział nieśmiało maknae, wyciągając rękę i pokazując drugiemu bransoletkę.

-Oczywiście, że mi się podoba ! Jest cudowna ! Dziękuje.- Odpowiedział i rzucił się na szyję bruneta. Zaraz po czym założył prezent zachwycając się.

-Kocham Cię Luhan. Pamiętaj o tym. – Powiedział cicho Sehun obejmując w pasie chłopaka.

-Ja Ciebie też.-Odpowiedział jasnowłosy i  zbliżył się do młodszego.  Wyższy złapał  Luhana  za podbródek i czule pocałował.